Η απόλυτη μεζεδοκατάνυξη!
Ανήκοντας στους ανθρώπους που καθημερινά ψάχνουν, σημειώνουν και δοκιμάζουν γεύσεις και μυρωδιές, ξετρυπώνοντας ανεπάντεχα στέκια με νόστιμο φαγητό, προσπαθώ να καταγράψω παραδοσιακά μικρά εστιατόρια, ιδιαίτερες ταβερνούλες, ψαροταβέρνες, σουβλατζίδικα και ό,τι άλλο ενδιαφέρον κρύβουν οι πόλεις και τα χωριά της Κύπρου. Έτσι λοιπόν ένα βράδυ μου τράβηξε την προσοχή μία μικρή ταβερνούλα στην παλιά πόλη της Λάρνακας, στην περιοχή του Αγίου Λαζάρου. Μια περιοχή που είχα πολλά χρόνια να επισκεφθώ και που μου έκανε εντύπωση η αναδιαμόρφωσή της. Οι γραφικές γειτονιές με τα μικρά παραδοσιακά καταστηματάκια συνυπάρχουν όμορφα με τα νέα μαγαζιά! Και λίγο πιο κάτω, σε ένα ήσυχο δρομάκι, το "Μπουκιά και Γουλιά", ένας μικρός, απλός, όμορφος χώρος σαν παλιό κυπριακό σπίτι. Ένας χώρος με ζεστή ατμόσφαιρα που σου δίνει την αίσθηση της ρετρό ταβέρνας σε χωριό, με τα λίγα τραπεζάκια έξω στο πεζοδρόμιο να προσελκύουν τον κόσμο σαν μαγνήτης. Πήραμε κι εμείς θέση σε ένα από τα τραπεζάκια που βρίσκονταν έξω και παραγγείλαμε λευκό κρασί στο καραφάκι. Ευγενέστατα και χαμογελαστά τα παιδιά που δουλεύουν εκεί σε κάνουν να νιώσεις άνετα από την πρώτη στιγμή. Μας πρότειναν το ‘μικρό’ μεζέ, μια έξυπνη κίνηση ιδίως αν δεν πεινάς αρκετά. Αν τουναντίον η πείνα σου έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα, τότε παράγγειλε το μεγάλο μεζέ. Στην αρχή ήρθε η ελληνική σαλάτα με αγγούρι, ντομάτα, πιπεριά, κρεμμύδι και φέτα μαζί με τη σπιτική τυροκαυτερή, το τζατζίκι και φυσικά το ταχίνι, κάτι που δεν λείπει ποτέ από κανένα μεζέ. Μου έκανε εντύπωση το πόσο φρέσκα ήταν τα υλικά και πως τα πάντα ετοιμάζοντας εκείνη τη στιγμή. Ελιές σε αλουμινόχαρτο ψημένες στα κάρβουνα και ένα μικρό ψωμάκι τηγανισμένο σε ελαιόλαδο μαζί με ρίγανη και λεμόνι μας άνοιξαν για τα καλά την όρεξη. Μανιτάρια, χαλούμι και κρασάτο λουκάνικο ψημένα πολύ όμορφα στη σχάρα και καπνιστή χωριάτικη λούντζα, που μας τρύπησε τα ρουθούνια. Αυτό ωστόσο που με εντυπωσίασε ήταν η μελιτζανοσαλάτα. Οι μελιτζάνες κομμένες σε μικρά κομματάκια, ψημένες στο τηγάνι, μαζί με φρέσκια ντομάτα και φέτα. Επιτέλους κάτι διαφορετικό αλλά συνάμα και εύγευστο. Όπως και οι πατατούλες, κομμένες σε κύβους, τηγανητές με κρεμμύδια, ντομάτα και αβγά. Απίστευτες μυρωδιές αλλά προπάντων ολόφρεσκα υλικά. Το χοιρινό και το κοτόπουλο σουβλάκι, ωραία και σωστά ψημένα. Σεφταλιές και χοιρινά πανσετάκια, εξίσου ζουμερά και νόστιμα. Λάτρεψα τις φρεσκοκομμένες και φρεσκοτηγανισμένες πατάτες τους, σερβιρισμένες μέσα σε ξύλινη παραδοσιακή σκάφη! Μπουκιά και γουλιά! Απολαύσαμε τους νοστιμότατους μεζέδες και το κρασάκι μας και αφού τελειώσαμε παραγγείλαμε και το καφεδάκι μας. Το γαστριμαργικό αποκορύφωμα της βραδιάς ωστόσο έφτασε λίγο αργότερα και ήταν το θεσπέσιο ραβανί με κρέμα, πασπαλισμένο με κανέλα, που κερνούν στο τέλος του δείπνου και που φτιάχνει η σύζυγος του κυρ Γιάννη, ιδιοκτήτη της ταβέρνας. Ένας χώρος που εύκολα κάποιος μπορεί να το κάνει το αγαπημένο του στέκι στη Λάρνακα.
Ανοιχτό Δ-Σ 19.30-23.30 (κουζίνα)
Διεύθυνση: Νικολάου Ρώσου 34, Λάρνακα
Τηλέφωνο: 70002233
